«Οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε όλα τα ζώα ως ισότιμα με μας»

«Χρωστάμε στα παιδιά μας και στα μη ανθρώπινα μωρά μια ευκαιρία να έχουν μέλλον σε αυτόν τον πλανήτη!»

Από τότε που μετακομίσαμε στον Διόνυσο, εκεί κοντά στα έντεκά μου χρόνια, η επαφή μου με τη φύση θεωρώ πως βελτίωσε αισθητά την ποιότητα της ζωής μου. Τα ζώα μου έδωσαν και εξακολουθούν να μου δίνουν τεράστια χαρά και αυτό που κυρίως είδα εδώ και πάνω από δέκα χρόνια ότι μου ταιριάζει είναι οι γάτες.

Η αλήθεια είναι πως μέχρι και πριν 7-8 χρόνια δεν είχα σκεφτεί ποτέ τη συγκατοίκηση με κάποιο ζώο. Ο απαιτητικός τρόπος ζωής μου, η πολύωρη απουσία από το σπίτι λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έμοιαζε να το κάνει αδύνατο. Ώσπου ήρθε ο Έλβις, ένας ιχνηλάτης Πόσαβετς- αν και τον υιοθέτησα ως ημίαιμο- που κάποιος βρήκε εγκαταλελειμμένο κάπου στην Εθνική Οδό. Ο Έλβις δεν έκανε για τη δουλειά του σκύλου κυνηγού. Κροτοφοβικός και Αγκαλίτσας, αγαπάει όλον τον κόσμο και όλα τα ζώα.

Ως μοναχοπαίδι, είχα από πάντα συντροφιά διάφορα ζώα όπως παπάκια, παπαγαλάκια, κουνέλια, χαμστεράκια, γάτες, σκύλους, χελώνες.
Ήταν οι φίλοι μου. Σε αυτούς μιλούσα, με αυτούς έπαιζα. Ένα φυσιολογικό, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και μέλη της οικογένειάς μου. Ποτέ δεν τα ξεχώρισα.