Δεν θυμάμαι πότε άρχισα να θεωρώ, τελείως αυτονόητο, ότι τα ζώα ήταν άτομα που έπρεπε να χαιρετήσω, να προσεγγίσω και να επικοινωνήσω, να γνωριστούμε δηλαδή καλύτερα, όπως και με τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να ήμουν κάτω των 2 ετών. Ποτέ δεν «έγραψε» μέσα μου η πληροφορία κάποιων μεγαλυτέρων ότι «είναι βρώμικα» ή ότι «θα αρρωστήσω» αν τα πιάνω. Άγγιζα όποιο από αυτά μου το επέτρεπε. Τα τάιζα αν μπορούσα, τα έπαιζα και καμιά φορά, αν το απαιτούσε η περίσταση, έκανα και τις κηδείες τους (έντομα, ποντικάκια, πουλιά κτλ.)

Είναι γνωστό πως τα ζώα δεν μπορούν να μιλήσουν, δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, δεν μπορούν να απαιτήσουν μια καλύτερη ζωή. Ζώα που αισθάνονται, σκέφτονται, κρίνουν, συγχωρούν, θυμούνται, αγαπούν και έχουν εντέλει και συνείδηση. Τα κείμενα που ακολουθούν μια δημόσια συνηγορία για τα πλάσματα αυτά από ανθρώπους που υπηρετούν χρόνια τώρα την Τέχνη και προάγουν τον πολιτισμό. Δοκίμια για την αληθινή αγάπη που σε ταξιδεύουν!

Ο κτηνίατρος – ήρωας της Σύρου που σκέφτεται 24 ώρες το 24ωρο τα ζώα και έχει αφιερώσει τη ζωή του στις αδέσποτες γάτες των Κυκλάδων!

Πτυχιούχος Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης, με μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις. Από τα έδρανα του Πανεπιστημίου ως Δρ Περιβάλλοντος, επικεφαλής παράταξης και εντεταλμένος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, τον κέρδισε παράλληλα η μαγεία της συγγραφής. Μα και η απεριόριστη αγάπη του στο περιβάλλον και τα ζώα, με τα αδέσποτα να του δείχνουν τον δρόμο του «να μοιράζεσαι και να αγαπάς ανιδιοτελώς»!