Σπουδαία εικονογράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, συναισθηματικά τόσο γενναιόδωρη, από μικρή διαβαίνει μια μεγάλη πόρτα! Αυτήν της φαντασίας! Να χαράζει φωτεινούς δρόμους! Γεμάτη ήθος και παιδεία να ντύνει με χρώματα και μαγικές εικόνες παραμύθια και να «ταξιδεύει» μαζί τους σε όλα τα σχολεία! Σημαντικό χαρακτηριστικό της που έχει «σημαδέψει» τόσο θετικά τη ζωή της η τεράστια αγάπη της για τα ζώα και η ευαισθησία της για τα φιλοζωικά δρώμενα της χώρας!
Μεγάλωσα την δεκαετία του ‘50 σε μια γειτονιά της Αθήνας, με μονοκατοικίες, αυλές και κήπους γεμάτες με λουλούδια.
Πολλά σπίτια είχαν σκύλο ή σκύλους κι ακόμα περισσότερα είχαν γάτες.
Γάτες σπιτικές, κεραμιδόγατες, αδέσποτες.
Γάτες άσπρες, μαύρες, πολύχρωμες με επικρατέστερες τις τιγρέ, αλώνιζαν σε κήπους και σε δρόμους ανενόχλητες, αφού τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μετρούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού και τα διερχόμενα περνούσαν με συχνότητα κομήτη.
Είναι γνωστό πως τα ζώα δεν μπορούν να μιλήσουν, δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, δεν μπορούν να απαιτήσουν μια καλύτερη ζωή. Ζώα που αισθάνονται, σκέφτονται, κρίνουν, συγχωρούν, θυμούνται, αγαπούν και έχουν εντέλει και συνείδηση. Τα κείμενα που ακολουθούν μια δημόσια συνηγορία για τα πλάσματα αυτά από ανθρώπους που υπηρετούν χρόνια τώρα την Τέχνη και προάγουν τον πολιτισμό. Δοκίμια για την αληθινή αγάπη που σε ταξιδεύουν!
Δεν θυμάμαι πότε άρχισα να θεωρώ, τελείως αυτονόητο, ότι τα ζώα ήταν άτομα που έπρεπε να χαιρετήσω, να προσεγγίσω και να επικοινωνήσω, να γνωριστούμε δηλαδή καλύτερα, όπως και με τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να ήμουν κάτω των 2 ετών. Ποτέ δεν «έγραψε» μέσα μου η πληροφορία κάποιων μεγαλυτέρων ότι «είναι βρώμικα» ή ότι «θα αρρωστήσω» αν τα πιάνω. Άγγιζα όποιο από αυτά μου το επέτρεπε. Τα τάιζα αν μπορούσα, τα έπαιζα και καμιά φορά, αν το απαιτούσε η περίσταση, έκανα και τις κηδείες τους (έντομα, ποντικάκια, πουλιά κτλ.)
Η Κάτια Πινό, νηπιαγωγός και βραβευμένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων ξεδιπλώνει για μας τις σκέψεις της για τη σημερινή ελληνική κοινωνία που στερείται ερεθισμάτων, ώστε τα παιδιά να μάθουν μέσα από τη σχολική διαπαιδαγώγηση να αγαπούν τα ζώα και να σέβονται κάθε έμψυχο ον του πλανήτη. Με ένα πολυετές σημαντικό ζωοφιλικό έργο χάρη στις ευαισθησίες της μα και στην αρετή της ενσυναίσθησης που δεδομένα διαθέτει, βρίσκεται χρόνια τώρα στην πρώτη γραμμή μαζί με συναδέλφους της εκπαιδευτικούς, ως φωτεινές εξαιρέσεις μέσα σε ένα «σκοτεινό» ακόμη σχολείο, προσπαθώντας με κάθε μέσο και τρόπο να αλλάξουν όλοι μαζί ριζικά το ελληνικό εκπαιδευτικό ζωοφιλικό κατεστημένο.
