Η «επιβράβευση» ως έννοια είναι μια κίνηση ανταμοιβής για την αναγνώριση της αξίας κάποιου για μια συμπεριφορά του, μια πράξη ή μια κίνηση που έκανε και μας άφησε ικανοποιημένους!

Ο σκύλος είναι ένα κοινωνικό ον, ένα ζώο το οποίο λατρεύει να είναι κοντά μας. Του αρέσει τόσο πολύ να περνάει χρόνο δίπλα στον άνθρωπο και να συμβιώνει αρμονικά μαζί του, να μοιράζεται τον ίδιο χώρο αλλά και όσο γίνεται περισσότερο χρόνο μαζί του. Δεν θα είχε θέμα να ήταν ακόμη και ολόκληρη την ημέρα του και τη νύχτα του άυπνος, αρκεί να ήταν δίπλα στον κηδεμόνα του!

Η λέξη τιμωρία προέρχεται από την ένωση των αρχαίων λέξεων «τίω» και «ορώ» που σημαίνουν «βοηθώ/δίνω σημασία» και «βλέπω», αντίστοιχα. Πιθανότατα λοιπόν με βάση αυτό ίσως η λέξη τιμωρία να μην είναι τόσο κακή, αντιθέτως θα τολμούσαμε να πούμε πως είναι πολύ καλή. Τι γίνεται όμως όταν με την πάροδο των χρόνων έχει μεταφραστεί θεωρητικά και πρακτικά σε κάτι κακό; Τι συμβαίνει, όταν παράγωγο της τιμωρίας πλέον είναι λέξεις όπως επιβολή, βία και κατάχρηση εξουσίας;
Δυστυχώς η λέξη τιμωρία πλέον έχει αρνητικό πρόσημο μπροστά της.

Όταν πάρουμε τη σημαντική και πολύ σοβαρή απόφαση και κυρίως απόλυτα συνειδητά, να συμβιώσουμε με έναν σκύλο, τότε η κάθε μας μέρα είναι μια έκπληξη!
Με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της!