Γκάρης, το μιούζικαλ

Ο Freud ισχυριζόταν πως τα παραμύθια προέρχονται από τα όνειρα, τη φαντασία του ύπνου, τον οποίο κατευθύνουν υποσυνείδητες σκέψεις ή καταπιεσμένες επιθυμίες.
Η ιστορία του Γκάρη ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, ανάμεσα στην λογική και τη φαντασία.
Η Τασούλα, δημοσιογράφος, πνεύμα δυναμικό και δημιουργικό, καλείται να γράψει ένα άρθρο για τον Σούπερμαν γιορτάζοντας ενενήντα χρόνια από τη δημιουργία του. Η ιδέα αυτή όμως καθόλου δεν τη γοητεύει και αντιδρά.
Ο Σούπερμαν δεν είναι υπαρκτός, σωστά; Και οι άνθρωποι δεν πετάνε, σωστά;
Πέφτει στα χέρια της τότε ένα επιτραπέζιο:
«Όποιος χάσει είναι γάιδαρος». Η Τασούλα λοιπόν, δημοσιογράφος που ψάχνει την αλήθεια και υποστηρίζει το δίκαιο, αρχίζει να ρωτάει και να μαθαίνει για τα γαϊδούρια που η ιστορία του πάει ίσαμε εξήντα εκατομμύρια χρόνια πίσω. Ονειρεύεται να γράφει κάποτε μια στήλη για τα ζώα. Και τότε έρχονται κάτι γαϊδούρια να της αφηγηθούνε την ιστορία του Γκάρη. Ο Γκάρης δεν είναι υπαρκτός, σωστά; Και οι γάιδαροι δεν πετάνε, σωστά; Η ζωή όμως έχει ουσιαστικά φτιαχτεί για να μας εκπλήσσει!
Ο Γκάρης λοιπόν, ο ήρωας της παράστασης, είναι γάιδαρος, ζώο πονεμένο και αδικημένο τόσο από τους ανθρώπους όσο και από τα άλλα ζώα.
Η διαφορά του είναι πως οι δυσκολίες που περνάει στη ζωή δεν τον πτοούν αλλά του διδάσκουν το μέτρο των δυνάμεών του. Τον συνοδεύει πάντα η συμβουλή της μητέρας του, να είναι δίκαιος με τα ζώα και με τους ανθρώπους και πονόψυχος. Να αγαπάει και να δείχνει την αγάπη του, γιατί η αγάπη είναι σαν το τριφύλλι:
ρίχνεις μερικούς σπόρους και αυτό φυτρώνει και απλώνεται και γεμίζει ολόκληρο το χωράφι και υπάρχει έτσι τροφή για όλους. Και τότε, με έναν μαγικό τρόπο η ζωή του αλλάζει προς το καλύτερο. Συνειδητοποιεί ότι μπορεί να πετάξει!
Η υπερδύναμή του ενεργοποιείται όμως μόνο μέσω της ενσυναίσθησης: προσλαμβάνει τα όνειρα και τα βιώματα των άλλων ανάλογα με το αληθινό τους βάρος, προσπαθεί να ζυγίσει τα πράγματα με το καράτι της καρδιάς αντί με την υποψία, την τύχη, τη σύμπτωση ή το συμφέρον.
Μέσα από τραγούδια, χορό και εύηχες γκαρίδες, στις χορδές των άλλοτε δυσκολιών και οδυνών του πυργώνονται όλοι οι πανηγυρισμοί και η ευτυχία που πηγάζουν από τη δυνατότητα του να αλλάζει τον κόσμο με αφετηρία την καρδιά του.
Τη ζωή άλλωστε δεν την κατακτούμε μόνο με την μόρφωση, αλλά με την αμεσότητα, εκεί που υπάρχει δόσιμο, όπου υπάρχει δέος, μια τρυφερή αποφασιστικότητα και μια μεγάλη καρδιά.
Και το ερώτημα που θέτει ο Γκάρης είναι το εξής:
Λαχταρά η δική σας καρδιά κάτι; Ανήκετε στην καρδιά εκείνη που ξεσηκώθηκε για αυτό το κάτι ψυχή τε και σώματι; Μπορεί κάτι να σας κάνει να «πετάξετε»; «Πετάει» τελικά ο γάιδαρος;
Ορίστε, δοκιμάστε τον εαυτό σας. Ο Γκάρης και όλοι οι φίλοι του τα ζώα σας περιμένουν!