Ο ενήλικος ψύλλος πίνει αίμα, αναπαράγεται και προσπαθεί να περάσει τη ζωή του απαρατήρητος. Εν τω μεταξύ είναι υπεύθυνος για μια από τις πιο συχνές αλλεργίες στα κατοικίδια ζώα, την ΑΨΔ (αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα) και για τη μετάδοση του ενδοπαρασίτου Dipilydium caninum, από τα πιο κοινά «σκουλήκια» του σκύλου και της γάτας.
Όταν τσιμπάει ο ψύλλος και πίνει αίμα, μικρές ποσότητες από το σάλιο του εισχωρούν στην κυκλοφορία του αίματος. Η ΑΨΔ (αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα) είναι μια αλλεργική αντίδραση του ζώου που προκαλείται από τις πρωτεΐνες που περιέχονται στο σάλιο του ψύλλου. Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο έντονος κνησμός (φαγούρα) ο οποίος μπορεί να οδηγήσει και σε αυτοτραυματισμό, αλωπεκία (απώλεια τριχώματος) και μόλυνση της περιοχής.
Η ταινία D.caninum είναι ενδοπαράσιτο του λεπτού εντέρου του σκύλου και της γάτας και είναι από τα πιο γνωστά και συχνά εμφανιζόμενα «σκουλήκια». Τα κατοικίδια μολύνονται όταν καταπίνουν τους ψύλλους, στην προσπάθεια να τους απομακρύνουν από το σώμα τους. Ο ψύλλος πεθαίνει φυσικά, αλλά ταυτόχρονα μεταδίδει τη νύμφη της ταινίας που εκκολάπτεται στο έντερο του σκύλου ή της γάτας μας.
Εκτός από την αλλεργία και τη μετάδοση ενδοπαρασίτων, οι ψύλλοι προκαλούν και ψυχολογικό στρες στο ζώο το οποίο πολλές φορές συνοδεύεται από διαταραχές συμπεριφοράς και αλλοίωση της σχέσης του ζώου με τον ιδιοκτήτη. Ποιος θέλει να πάρει αγκαλιά τον σκύλο ή τη γάτα όταν μπορεί να έχει ψύλλους;